Bazı zamanlar vardır, insanın insan aradığı ama bulamadığı, bulmayacağı zamanlar. İşte böyle zamanlarda anlam denen şey bütünüyle buharlaşmakta geriye hiçlik duygusu kalmakta. Bu duygu insanın hayatını bütünüyle kapsayabilir.
Bu garip (absürt anlamında) dünyada felsefi eğitimden geçmiş modern insanın anlam inşa edememesi aslında pek de anlaşılmaz değil. Çünkü büyü bozulmuştur. Başka bir ifadeyle modern insan, toplumsal değerler manzumesinin kurmacalığının farkına varmıştır.
Kurmacayı fark ettiğinizde sözgelimi babaannenizin izlediği dizide sevdiği bir kahramanın ölümüne ağlaması size garip (gene absürt anlamında!) gelecektir.
Kurmacanın ne olduğunun farkında olan birinin, güzel bir sanat eseri karşısında yukarıdaki babaannenin verdiği tepkiyi verip veremeyeceği sorulabilir.
Hiç şüphesiz benzer tepkiler verilebilir, fakat bir farkla. Babaanne kurmacayı gerçek zannettiği için ağlamıştır, kurmacanın farkında olan kişi ise gerçek olduğu için değil bir insanlık gerçeğiyle üst seviyede buluştuğu için ağlamıştır. İkisi de içgüdüsel, ikisi de gayritabiî bir eylemdir.
Sonuç: Anlamın anlamsızlığını fark ettiğinizde hayatınız hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaktır. Çünkü buradaki anlam, içine doğduğunuz dünyanın kurmaca dünya olmadığı öncülüne dayanır. Siz bu öncülü aştığınızda içine doğduğunuz dünyanın kurmacalığının farkına varıyorsunuz demektir. Bu durumda, yaşadığınız dünyanın değerler manzumesinin buharlaşması kaçınılmaz olmaktadır.
Çözüm: Yeniden bir anlamlar dünyası, değerler manzumesi inşa etmek… Bu, tabiatıyla zor bir süreç, belki on yıllar, bekli de yüz yıllar alacak. Bu süreç yüz yıllar alacaksa demek ki sorun sadece bireyi veya bireyleri değil nesilleri ilgilendiriyor dolayısıyla da tüm toplumu hatta insanlığı ...
Sb 17/01/2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder