Neden dindar bir gençlik değil?
Çünkü dindarlığın ölçüsü kime ve neye göredir, belli değil. Aynı dinin içinde bile birbirinden bağımsız inanç grupları var. Bunlardan birini alır ona göre yetiştirirseniz bu, bu zamanda anlaşılabilir ve anlatılabilir bir şey olmaktan çıkar.
Bu zamanda anlaşılabilir ve anlatılabilir olmaktan çıkan şey ne denecek?
Burada çoğunluk değil çoğulculuk kavramına atıf yapmak istiyorum. Çoğunluğun inancı azınlığa zorla benimsettirilemez. Öyleyse yüzlerce inanç grupları çıkar ki devlet eliyle bütün bu inanç gruplarının taleplerine cevap vermeniz pek mümkün olmaz.
Ayrıca hakikat şu ki modern zamanlarda insanlara vahiy müessesesini anlatmanız zordur. Çünkü modern medeniyet metafiziği reddeden lâ-dinî, alabildiğine aklî ve görsel bir medeniyettir.
Kimi mürekkep yalamış insanlar, hayatlarının merkezine aklı, beş duyuyu koyuyorlar, bunların dışındaki mevzularda –metafizik alanlarda- agnostik olmayı seçiyorlar. Bu gayet doğal ve anlaşılır.
Anlaşılır olmayan, doğrulatma imkânı olmayan ve hiçbir zaman da olmayacak şeyleri devlet eliyle dayatmaya kalkışmaktır.
İşte bu sebeple sadece dinî eğitim değil söz gelimi milliyetçi eğitim veya katı laik, pozitivist eğitim de yanlıştır.
Sonuç yerine…
Kanaatim odur ki -yazının girişinde de zımnen izhar ettiğim üzere- eğitimin omurgası yaratıcı fikri üzerine oturtulacak.
Böylece insanlar vahdet-i vücutçu bir anlayışla her işlerinde daha iyiyi daha güzeli arayacakları bir formasyona kavuşturulacaklar.
Tabiatıyla kişioğlu beşikten mezara hep içindeki yaratıcı cevheri arayacak, hayat hep bir öğrenme, daha iyiyi, güzeli arama, bulma sa’y ve gayreti içerisinde geçecektir.
Gene kanaatim odur ki ancak böylece Çetin Altan’ın sürekli hatırlattığı “her 7 dakikada bir evin soyulduğu ülke” olmaktan çıkacağız.
Sb 12/02/2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder