Vaktiyle üniversitede dilbilimci Mehmet AYDIN hocamız, kendisine tevcih ettiğim bir sual üzerine aynen “Sabriii sen beni taife-yi zındıktan mı ilan edeceksin?” demişti.
Peki sualim neydi? Sualim dillerin menşei ile ilgiliydi. “Dillerin menşei ilahi midir, beşeri midir?”
Soruya hocanın verdiği tepki karşısında ‘hocam ben cevabımı aldım’ demiştim.
Verdiği bu cevapla hoca, dillerin menşeinin beşeri olduğunu düşünüyordu. Kendince bu soru çanak bir soruydu. Ben onun gözünde dindar bir yobazdım. Nasıl olur da dillerin menşeini beşeri olarak görürdü. Bu cevap kendisinin tarafımdan tekfir ilan edilmesine sebep olabilirdi. Zira Allah Kuran-ı Kerim’de “…Adem’e eşyanın isimlerini öğrettik.” buyuruyordu.
Üniversite sıralarında tecessüsü oldukça bol bir insandım. Bilgiye değil bilmeye açtım. Hocanın düşündüğü gibi de bir niyetim katiyen yoktu…
Konuyla ilgili o gün ne düşünüyordum, bu gün ne düşünüyorum? O gün de bugün de dillerin menşeinin beşeri olduğunu düşünüyorum.
Allah dil yetisini ve kavramları yaratır. Dili insanlar el yordamıyla oluşturur.
Çok sayıda dil olması ve bu dillerin çoğunun yapı bakımından birbirine hiç benzememesi insanı düşündürüyor. Bu sebeple meseleye şöyle de bakılabilir: Allah birden çok Adem ve Hava yaratmıştır. -Bu görüş özellikle Dücane Cündioğlu tarafından savunulan bir görüştür. Dücane Cündioğlu insanlığın ensest ilişkiden türeyemeyeceğini düşünür. Bunun Allah’ın yaratıcı kudretine halel getiren bir şey olduğunu ekler ve bu düşüncesine Kuran-ı Kerimden dayanak gösterir. - Bu birbirinden bağımsız ve habersiz Adem ve Havvalara çok dar, 20-30 kelimelik bir dil, basit birkaç ana kurallarıyla öğretilmiş olabilir. Bunun dışında diller büyük oranda, insanoğlunun yüzlerce veya binlerce yıl gergef işler gibi işleyerek oluşturduğu büyük ve kutsal bir müessesedir.
07/08/2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder